Miejsce na ziarenko

W liście Episkopatu Polski, mającym nas przygotować na obchody dziewiętnastego Dnia Papieskiego podjęto problem nowoczesności, która jest szansą i zagrożeniem jednocześnie.

Nie możemy tutaj nie wspomnieć również tych, dla których świat wirtualny stał się niemal całą „rzeczywistością ich życia”. Wspaniałe urządzenia służące elektronicznej komunikacji, świadectwa ludzkiego geniuszu, niewłaściwie używane potrafią zaprowadzić człowieka na manowce. Mogą uzależnić i niemalże okraść z bezcennych relacji z drugim człowiekiem w realnym świecie. Z czasem jednak ci sami ludzie odkrywają, iż łatwiej znaleźć drogę na Księżyc niż drogę, na której człowiek odnalazłby samego siebie.

Tak wiele rzeczywistości – parafrazując słowa św. Pawła Apostoła – próbuje nas odłączyć od miłości Chrystusa. Nowoczesne techologie; nadmiar pracy; codzienne zagonienie i ciągłe przekonywanie samego siebie i innych, że NIE MAM CZASU dla Boga, na modlitwę…

Mieć wiarę jak ziarnko gorczycy… Jak bajka może brzmi historia młodej kobiety, która w całym zagonieniu utraciła sens życia i ostatnim aktem woli postanowiła za wszelką cenę każdego dnia 5 minut poświęcić na czytanie Biblii. Każdego dnia. Systematycznie. Po pół roku znajdowała już nie 5 a 10 minut każdego dnia. Potem zaczął się znajdować jeszcze czas na modlitwę, na udział we Mszy Świętej. Życie zaczęło się porządkować. Zaczął znajdować się czas już nie tylko na prace, codzienność, ale także na relacje przyjaźni z innymi.

Pozwól ziarnku wiary wzrosnąć. Daj sobie i Bogu czas. Choćby odrobinę. Wyrośnie z tego coś pięknego.

Słowa Ewangelii według św. Łukasza:

Apostołowie prosili Pana: „Przymnóż nam wiary». Pan rzekł: „Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna. Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”.

Oto Słowo Pańskie.